Βγαζουμε γλωσσα;

ΟΤΑΝ ο ιδιος ο πρωθυπουργος (και μαλιστα γραμματιζουμενος, όχι σαρδαμιτζης όπως ο αχαμνος λογιστακος η σε πληρη συγχιση γλωσσας όπως ο Laptop George) επαναλαμβανει και ξαναεπαναλαμβανει τη λεξη «τρεισημισι» για τα χρονια της διακυβερνησης του, αρχιζω να ανησυχω σοβαρα για την (ισχυρη) Ελληνικη γλωσσα, αλλα ταυτοχρονα νιωθω την αναγκη να αντισταθουμε μαζικα στη δυναμη της επαναληψης του λαθους. Και να ηταν ο μονος (ο Καραμανλης) που μετρα τα χρονια (ουδετερο) σε «τρεισημισι» (τρεις και μιση, γενους θηλυκου) η που πεφτει σε ανεξελεγκτα γραμματικα λαθη («τους ψηφους», όπως ακουσα στην ομιλια του); Δεν θα βρεις σπουδαγμενο παρουσιαστη, δημοσιογραφο ή πολιτικο που να μη λεει «τρεισημισι» ακομη και για τα ευρω, τα κιλα και αλλα ουδετερα.

ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ κυβερνηση της Ν.Δ. (αν ποτε!) είναι επιβεβλημενο να αναβαθμιστει ο Μπαμπινιωτης σε ειδικο γλωσσικο συμβουλο, να γυαλισει τα ελληνικα εκεινων που τα ξεχασαν στον τροχο της εξουσιας και να επανασυνδεσει τους κοινοβουλευτικους με τη γραμματικη των πατερων τους. Δεν είναι «τρεισημισι» αλλα «τριαμισι» (τρεισημισι μερες, τριαμισι ευρώ), και κλεινουμε αυτό το δυσαρεστο κεφαλαιο υποδειξεων, για να ασχοληθουμε με άλλες ταλαιπωρημενες ελληνικουρες. Όπως π.χ. το «αποθανατιζω» αντι του σωστου απαθανατιζω, το «μεγενθυνω» αντι του μεγεθυνω, ανενημέρωτος αντι του «ανημέρωτος», τίθενται αντι του «τίθονται», αντεπεξέρχομαι αντι του «ανταπεξέρχομαι», μελαψός αντι του «μελαμψός», Οκτώβριος, όχι «Οκτώμβριος», χειρουργός, όχι «χειρούργος», παρεισφρέω αντι του «παρεισφρύω», παρεμπιπτόντως, όχι «παρεπιπτόντως», έχω απαυδήσει και όχι «έχω απηυδήσει», ακατονόμαστος, όχι «ακατανόμαστος».

ΚΑΤΑΛΛΗ εποχη για να μαθουν πολιτικοι και δημοσιογραφοι εκεινες τις πονηρες λεξεις που προδιδουν αγνοια η κακη συνηθεια. Καιρος να μαθει και η κ. Παπαρρηγα να λεει «τις ψηφους» και όχι «τους ψηφους», να ρωτανε οι χαζοχαρουμενες παρουσιαστριες «πόσων χρόνων εισαστε» (οι χρόνοι, των χρόνων και όχι «των χρονών»), να συνηθισουν οι ματσουκοφοροι στην αναγκη της γενικης (είναι του λεοντος και όχι «του λεων», του θεραποντος και όχι «του θεραπων», του Μεξικου και όχι «του Μεξικο»), να μαθουν οι πολιτικοι σχολιαστες ότι δεν είναι «ο υπουργος διερρευσε την πληροφορια» αλλα ότι η ιδια η πληροφορια διερρευσε από τον υπουργο, και οι στρατιωτικοι συντακτες ότι είναι «η περιπολος» και όχι «ο περιπολος» η «το περιπολο», ο γεμιστηρας και όχι «η γεμιστηρα», ότι επιτελους στο λιμανι βρισκεται ο προβλητας και όχι «η προβλητα». Καιρος, τελος, να μαθουν οι αερολογοι της τηλεορασης ότι η φραση «εξ απαλων ονυχων» σημαινει «παιδιοθεν», δηλαδη από την παιδικη ηλικια και όχι «ακροθιγως» και όλα τα εξωφρενικα παραπλησια. Και, φυσικα, να μαθουν ολοι οι παραπανω να μην φοβουνται το πιο κακοποιημενο ρημα, το «συμμετεχω» επειδη ολοι καταφευγουν στο «να συμμετεχω» επειδη δεν ξερουν η δεν τους παει το «να συμμετασχω».

ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ αναγκη είναι να χρησιμοποιειται σωστα η προστακτικη, για να μην ακουμε «παρηγγειλε μου ένα καφε», «αντεγραψε μου την εκθεση», «απερριψε τωρα την προταση του» επειδη είναι παραγγειλε, αντιγραψε, απορριψε. Συγγνωμη για το δασκαλιστικο υφος του σημειωματος, αλλα με τον προστυχο λογο αυτου του καιρου που ολοι μιλανε ακαταπαυστα και ανευθυνα, κακοποιειται η στοιχειωδης αισθητικη. Καμια φορα, όπως ειπαμε προηγουμενως (και όχι «προηγουμενα) απλως (και όχι «απλα») πιθανον (και όχι «πιθανως») να δικαιουμαστε και μια δοση θυμου με τετοια κινητρα!